Ο «δικός μας» Mr Facebook

Η φωνή είχε την αστάθεια της ειλικρινούς αγωνίας. «Το netbook μου έχει ιό» είπε και όρμησε στο τηλέφωνο να ζητήσει βοήθεια. Σε λίγο, δύο συμφοιτήτριες, στενές φίλες, κατέφθασαν στο σπίτι με τα δικά τους λάπτοπ και όλες μαζί με τη βοήθεια του chat στο facebook βρήκαν τη θεραπεία. Κάπως έτσι απεφεύχθη ο «νεκρός χρόνος». Οι ώρες, δηλαδή, που η 20χρονη θα έπρεπε να ζήσει χωρίς να έχει επαφή με το δημοφιλέστερο site κοινωνικής δικτύωσης. Εξάρτηση; Καθημερινή συνήθεια; ΄Η απλώς κανονικότητα της εποχής επιβεβλημένη από 500 εκατομμύρια χρήστες σε όλον τον κόσμο;

Η αξία της αυτοεκτίμησης

Της Χρύσως Αντωνιάδου

Η Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Βιρτζίνια Σατίρ, μια από τις ηγετικές φυσιογνωμίες στο χώρο της οικογενειακής ψυχοθεραπείας, από τους πρωτεργάτες και τους σημαντικότερους εκπροσώπους της συστημικής προσέγγισης στην οικογενειακή θεραπεία, μιλώντας για την αυτοεκτίμηση αναφέρει: «Όσο πιο πολύ εκτιμά κανείς τον εαυτό του, τόσο πιο λίγα απαιτεί από τους άλλους. Όσο λιγότερα απαιτεί, τόσο περισσότερο τούς εμπιστεύεται. Όσο πιο πολύ εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους, τόσο πιο πολύ μπορεί να αγαπάει...». Άλλοι την είπαν αυτοεκτίμηση, άλλοι αυτοπεποίθηση, άλλοι αποδοχή του εαυτού μας, καλή γνώση του εαυτού μας και εκτίμηση γι’ αυτό που είμαστε. Ισορροπία, σιγουριά, αγάπη για τον εαυτό μας πρώτα και για τους άλλους μετά. Όχι εξιδανίκευση ή και επιτήδευση για την πραγματική εικόνα αυτού που είμαστε, ούτε μια ψεύτικη εικόνα του εαυτού μας, που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των άλλων και όχι τις δικές μας. Αυτοεκτίμηση, αποδοχή του εαυτού μας με τις αδυναμίες και τα χαρίσματά του, με τις δυσκολίες και την απελπισία του, με τα συμπλέγματα κατωτερότητας και ανωτερότητάς του. Γεννιόμαστε με αυτοπεποίθηση ή τη «χτίζουμε» σιγά-σιγά ως ένα στοίχημα κατάκτησης στόχων;

«Εργαζόμενοι…ετών 9»

Πρόσφατα άγνωστος ειδοποίησε τις ελληνικές αρχές επειδή εντόπισε ένα λευκό -  ξανθό κοριτσάκι σε έναν καταυλισμό Ρομά. Η αντίδρασή του ήταν άμεση, γιατί το μυαλό του συγκρούστηκε με το διαφορετικό. Άμεση όμως ήταν και η αντίδραση   της ελληνικής κοινωνίας και της διεθνούς κοινής γνώμης, όπου κινητοποιήθηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν αυτόματα.
Θα είχαμε άραγε την ίδια αντίδραση εάν αντικρίζαμε το ίδιο παιδί βρώμικο και εξαντλημένο στα φανάρια μιας μεγαλούπολης να πουλάει χαρτομάντιλα ή κάποιο μελαμψό παιδί να ζητάει ελεημοσύνη. Το πιο πιθανό θα ήταν να του κλείσουμε το παράθυρο και να το προσπεράσουμε με παγερή αδιαφορία.

Παιδιά θύτες και θύματα βίας: Το «bullying» στην Ελλάδα

«Καλύτερα να φτιάχνουμε ευτυχισμένους σκουπιδιάρηδες παρά νευρωτικούς σοφούς».
-Αλεξάντερ Νηλ  Σκοτσέζος προοδευτικός παιδαγωγός.
Η πράξη αυτοχειρίας της μαθήτριας που έπεσε θύμα εκφοβισμού από συμμαθητές της μέσα στο σχολικό της περιβάλλον πριν μερικές εβδομάδες, ή η σωματική βία που δέχτηκε μαθητής στο Λύκειο Παλαιού Φαλήρου πριν από λίγες μέρες, καθώς και εκατοντάδες περιστατικά που λαμβάνουν χώρα καθημερινά σε κάθε σχολείο της χώρας έχει λάβει εκπληκτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, προβληματίζοντας και συνταράζοντας το πανελλήνιο για τον ρόλο του σύγχρονου σχολείου και για το κατά πόσο ασφαλή είναι τα παιδιά μας.